Za rzetelność, profesjonalizm i najwyższe standardy.

Za dociekliwość i bezkompromisowość w porannych rozmowach z politykami, które dawno wyszły poza ramy reporterstwa, a zyskały rys publicystyczny. Za skuteczne uzyskiwanie od rozmówców opinii, które często wyznaczają temat debaty publicznej całego dnia. Za obiektywizm, nie tak oczywisty w dobie dzisiejszych podziałów, dzięki któremu stał się jednym z najbardziej wpływowych dziennikarzy politycznych w kraju.

Podwyżki cen benzyny, sprawa Amber Gold, korzystne oprocentowanie pożyczek – te i inne ekonomiczne zagadki rozwiązywał na antenie RMF FM w tym roku. Nie trzeba nikogo długo przekonywać, że w czasach kryzysu gospodarczego przystępne i kompetentne przekazywanie wiadomości gospodarczych jest dla słuchaczy bezcenne. Nominowany za rzetelne "Fakty Ekonomiczne", w których objaśnia często niezrozumiałe zagadnienia gospodarki i ekonomii oraz zdradza, jak się w nich odnaleźć.

Za zdemaskowanie działań firm, które sól odpadową – przeznaczoną m. in. do posypywania dróg – sprzedawały przetwórniom jako sól spożywczą. Za wielomiesięczne śledztwo, uparte poszukiwanie niezbitych dowodów i odwagę w zdobywaniu informacji. Za reportaż, który wstrząsnął polskim społeczeństwem i wywołał szereg dyskusji na temat pracy służb sanitarnych. Za odwagę w zdobywaniu niebitych dowodów. Za sprawą materiału w całym kraju przeprowadzono kontrole zakładów przetwórczych, w wyniku których zabezpieczono kilkaset ton szkodliwego produktu.

Za sportowy komentarz pełen wielkich emocji, energii oraz wizji dużo głębszej, niż ta telewizyjna. Za to, że dzięki niemu mecze Polaków na Euro 2012 brzmiały dużo lepiej, niż wyglądały, a najbardziej plastycznym i barwnym miejscem był w tym czasie eter Polskiego Radia. Za to, że dzięki swojemu stylowi kibicowania, pokładom energii i inicjowaniu ogólnonarodowych akcji takich jak akcja "flaga", stał się idolem wszystkich polskich (i nie tylko) kibiców.

Za reportaż o mieszkańcach RPA, który stanowi nie tylko studium rewolucji i ewolucji społecznej, ale również odnosi się do rozczarowań, które z nich wynikają. Za wyjątkowość stylu, dzięki której reportaż przekracza granice non-fiction, zbliżając się do literackiej opowieści. Za to, że pomimo wszystko w tej opowieści największą rolę niezmiennie odgrywają niezafałszowane fakty.

Za kontynuowanie i wzmocnienie debaty o równości zainicjowanej przez Kongres Kobiet. Za reportaże, artykuły i raporty zwracające uwagę na trudności, a nierzadko absurdy, z jakimi konfrontują się kobiety w życiu codziennym. Za uświadamianie, że walka o poprawę jakości życia kobiet w Polsce, wciąż dyskryminowanych w polityce, biznesie, życiu rodzinnym, jest konieczna i możliwa do wygrania. Za próbę zrozumienia przyczyn, leżących u podstaw krzywdzącego układu sił oraz za usiłowanie wywarcia realnego wpływu na władze państwowe i ich rolę w zwalczaniu nierówności.

Za to, że zrezygnował z pracy w tygodniku "Newsweek", nie zgadzając się z jego linią redakcyjną. Za ostrą, publiczną ocenę redakcji, w której pracował. Za to, że swoim odejściem zamanifestował sprzeciw wobec publikowania jego zdaniem nierzetelnych materiałów w jednym z najbardziej opiniotwórczych tygodników w Polsce. Za decyzję, która pociągnęła za sobą falę rozmów na temat obniżania wartości na polskim rynku medialnym oraz za to, że pozostał w zgodzie ze swoim własnym, wewnętrznym głosem dziennikarza.

Za innowacyjne i niekonwencjonalne materiały, które pokazują rzeczywistość w, wydawać by się mogło, najprostszej, ale zarazem bardzo oryginalnej postaci. Za niesztampowe podejście do tematu, dzięki któremu widz wprowadzony jest w "inny świat" od samego początku. Za świeże i nietypowe podejście do sprawy, a jednocześnie pełne zaangażowanie w przedstawianą historię. Za trud wkładany w pokazywanie rzeczywistości taką, jaka jest naprawdę oraz za odwagę w podejmowaniu trudnych tematów i udowodnienie, że nawet najbardziej kontrowersyjne sprawy można przedstawić w sposób niebanalny.