Publicysta, eseista, historyk i działacz polityczny. Od 1989 redaktor naczelny "Gazety Wyborczej". Organizator antykomunistycznej opozycji w czasach PRL oraz członek Komitetu Obrony Robotników i "Solidarności". Studenci docenili jego wieloletnie doświadczenie, nagradzając za całokształt pracy w zawodzie.

Za artykuły wywołujące gorące dyskusje w społeczeństwie i wywierające istotny wpływ na opinię czytelników. Za pisanie o podejmowanym temacie wprost, bez owijania w bawełnę. Za to, że od lat odważnie i w sposób dynamiczny podejmuje trudną tematykę dotyczącą polityki. Za charakterystyczny styl dziennikarski – bezpośredni i w odpowiednich chwilach mocno ironiczny.

Za to, że pomimo trudnych warunków, wytrwale towarzyszył polskim ratownikom i jako pierwszy zrealizował materiał pokazujący ich dramatyczne chwile podczas ewakuacji z grożącego zawaleniem rumowiska. Za wytrwałe śledzenie ich poczynań, nawet w sytuacjach niebezpiecznych. Za ukazanie, jak trudna jest praca grupy poszukiwawczo-ratowniczej.

Za rzetelnie i wytrwale prowadzone śledztwo dziennikarskie, które ujawniło skandal w bytomskim krematorium, w którym bezczeszczono ludzkie zwłoki. Za przyczynienie się do ponownego wszczęcia postępowania przeciwko właścicielowi krematorium. Za materiał, który odbił się szerokim echem nie tylko w świecie mediów, ale także wywołał dyskusję o praktykach panujących w zakładach pogrzebowych. Za wzorową dziennikarską postawę i upór w dążeniu do prawdy.

Za sprawianie, że druga połowa dnia zawsze jest tą lepszą. Za świeżość, charyzmatyczne poczucie humoru i rozbawianie słuchaczy do łez. Za merytoryczne przygotowanie do każdej audycji oraz udowadnianie, że młodzi dziennikarze potrafią przekazywać istotne wiadomości, a przy tym ładować pozytywną energią.

Za porywający cykl wywiadów o kobietach, których spokojna codzienność została zmącona przez śmierć, aresztowania, bądź porwania najbliższych im mężczyzn. Za ukazanie ich determinacji w nierównej walce o godność, przeciwko mafii i skorumpowanym organom ścigania. Za zachowanie dynamiki, a zarazem taktu przy przekazywaniu historii tych przez lata pomijanych postaci, których wyznania rzucają nowe światło na najgłośniejsze sprawy kryminalne ostatnich lat.

Za pokazanie dwóch twarzy islamskiej tradycji: brutalnych praktyk podczas Święta Ofiarowania w Aleksandrii oraz wierzących muzułmanów, którzy przeciwstawiają się ich bezwzględności. Za fakt, że samemu będąc muzułmaninem podjął się poruszenia tematów, o których wciąż wiemy niewiele. Za realizm opisu wydarzeń oraz zestawienie kontrastujących opinii, w celu głębszego przedstawienia tematu.

Za felietony, w których przełamuje swój rozrywkowy wizerunek telewizyjny. Za udowodnienie, że osoba ściśle powiązana ze światem show-biznesu może (i powinna) poruszać tematy poważne. Za dające do myślenia artykuły, wyróżniające się bezkompromisowym stylem i właściwą dozą ironii. Za warte oklasków wyjście z telewizyjnego światka i tym samym pokazanie, że pracując w nim, nie trzeba decydować się na jednowymiarowość.

Za nagłośnienie sprawy Kabuli - afrykańskiej albinoski, która chce zostać prawniczką. Za poruszający dokument, dzięki któremu widzowie sfinansowali jej wymarzone studia. Za nagłośnienie tragicznej sytuacji albinosów w Tanzanii, którzy są tam celem polowań. Za uświadomienie, że w XXI wieku istnieją państwa, w których nie szanuje się życia ludzkiego.