NOMINOWANI 2016

Za konsekwentne przybliżanie i wyjaśnianie czytelnikom wydarzeń z życia Kościoła. Za włączanie tematów dotyczących wiary do publicznej debaty. Za ujawnianie dotąd nieznanych faktów, m.in. z życia Karola Wojtyły. Za uzupełnianie trafnymi komentarzami najważniejszych informacji oraz dyskusje związane z wiarą i Kościołem.

Za wciągające rozmowy o kwestiach politycznych, społecznych oraz kulturalnych. Za prowadzenie wyważonych i spokojnych dyskusji na gorące tematy, m.in. kryzysu imigracyjnego czy pozycji islamu we współczesnym świecie. Za program, w którym często podejmowane są z pozoru lekkie tematy, a jednak mające realny wpływ na nasze życie.

Za wnikliwą obserwację wyborów parlamentarnych w Polsce oraz wydarzeń po nich następujących. Za trafne komentarze i wnikliwe analizy decyzji zapadających na polskiej scenie politycznej. Za ukazywanie nam drugiego dna polityki i prawdziwych twarzy przedstawicieli władzy. Za opinie i wywiady, które odbijają się echem nie tylko wśród czytelników, ale dają też do myślenia samym rozmówcom.

Za zbiór opowieści, który zabiera nas w podróż po wciąż tajemniczym, niebezpiecznym, a zarazem urokliwym kraju. Za bezkompromisowe opisy realiów putinowskiej Rosji w swoich korespondencjach, za które został ostatecznie wydalony z tego państwa. Za stworzenie kopalni wiedzy na temat tamtejszej sceny politycznej.

Za odważne i prowokujące wywiady, szeroko komentowane wśród polityków i społeczeństwa. Za bezkompromisowe i dociekliwe pytania, które rozmówcy woleliby przemilczeć. Za zdjęcia, które często znaczą więcej niż słowa. Za niesamowite wyczucie i wrażliwość podczas rozmów, dzięki którym wywiady są prawdziwe, niedwuznaczne i dobitne.

Za rzetelność i obiektywizm w doniesieniach z zagranicy. Za solidnie przygotowane relacje z Wielkiej Brytanii na tematy zarówno polityczne, jak i społeczne: precyzyjne badanie sprawy Brexitu oraz życia Polaków na Wyspach. Za pokazywanie wartości prac depeszowca w dobie Internetu i mediów społecznościowych.

Za wzorowe dziennikarstwo radiowe. Za ekspresowe informowanie o najgłośniejszych aferach ostatniego roku. Za śledzenie sprawy podsłuchiwania dziennikarzy i prawników, za odkrycie audytu, będącego dowodem w sprawie oraz ujawnienie próby zatajenia jego wyników, a także za śledzenie zamieszania wokół reprywatyzacji działki Chmielna 70.

Za reportaż z obozu uchodźców w Calais, a także relacje z zamachów terrorystycznych w Paryżu. Za realistyczny przekaz i obiektywne przedstawienie warunków życia imigrantów. Za profesjonalizm w przekazie tak trudnego i budzącego skrajne emocje tematu.

Za relacje z bieżących wydarzeń i opatrywanie ich trafnymi komentarzami. Za nieustępliwość w dążeniu do uzyskania niezbędnych informacji. Za sprawną i obiektywną analizę polskiej sceny politycznej oraz relacjonowanie zmian po wyborach parlamentarnych.

Za szybkie docieranie do najświeższych piłkarskich newsów. Za profesjonalne rozpracowanie informacji o transferze Grzegorza Krychowiaka do Paris Saint-Germain, którą podał jako pierwszy. Za zręczne wykorzystywanie mediów społecznościowych do natychmiastowego dzielenia się informacjami, wyprzedzając przy tym nawet oficjalne komunikaty.

Za szczegółowy i wstrząsający opis jednego z największych w ostatnich latach seksskandalu w Polsce - wykorzystywania kilkudziesięciu nieletnich dziewczyn przez jednego mężczyznę. Za dotarcie do nowych faktów w sprawie i pokazanie, że za aferą stoją powiązane ze sobą wpływowe osoby z różnych branż. Za dziennikarskie dążenie do prawdy oraz wytrwałość w prowadzeniu wielomiesięcznego śledztwa, a także wykazanie się odwagą i determinacją.

Za opisanie przyczyn wypadku limuzyny, którą jechał prezydent RP Andrzej Duda. Za ustalenie faktów, które przeczyły wersji podanej przez Biuro Ochrony Rządu oraz ujawnienie zaniedbań i wypunktowanie błędów w działaniach BOR-u. Za wytrwałe prowadzenie śledztwa w sprawie, którą próbowano zamieść pod dywan.

Za odkrycie i udowodnienie nadużyć Piotra Dudy, szefa NSZZ "Solidarność", w korzystaniu z wygód hotelu "Bałtyk", należącego do spółki kontrolowanej przez Związek. Za pokazanie obłudy osób wplątanych w aferę. Za powrót do śledztwa po tym, jak opisywany pozwał tygodnik za publikowanie kłamstw na jego temat oraz wytrwałość w ujawnianiu kolejnych faktów przemawiających na niekorzyść bohatera.

Za nagłośnienie nieprawidłowości wokół interesu męża premier Beaty Szydło - dyrektora prywatnej szkoły w Oświęcimiu. Za udowodnienie, że początkowo publiczny, a potem prywatny biznes od lat nie przedstawia sprawozdań finansowych i otrzymał z dotacji unijnych 25 milionów złotych na realizację szkoleń. Za odwagę w dążeniu do prawdy, bez względu na konsekwencje.

Za ukazanie kulis największego skandalu reprywatyzacyjnego ostatnich dziesięcioleci, który dotyczył nieprawidłowości podczas przekazania nowym właścicielom działki Chmielna 70 w Warszawie. Za ustalenie szczegółów i faktów przez lata skrywanych przed społeczeństwem. Za obiektywną postawę dziennikarską i podjęcie skomplikowanego prawnie tematu oraz przedstawienie go w sposób zrozumiały dla odbiorcy.

Za uświetnienie Mistrzostw Europy 2016 w piłce nożnej szczerymi emocjami i humorem. Za wspieranie Polskiej Reprezentacji na każdym kroku, bez względu na wyniki. Za odnajdywanie się w komentowaniu wielu dyscyplin sportowych.

Za rysunki satyryczne obnażające absurdy codzienności. Za przeplatanie w mistrzowski sposób ironii, humoru i powagi. Za umiejętne wykorzystanie prostych komiksów do zobrazowania skomplikowanej polskiej rzeczywistości.

Za reporterską umiejętność odnalezienia się w niecodziennych sytuacjach, przy zachowaniu powagi i wysokich standardów. Za lekkie wywiady oraz ujęcia zza kulis, które bawią, ale również dają do myślenia, a także otwierają dyskusję na poważne tematy. Za pokazanie jak wyglądały Euro 2016, Igrzyska Olimpijskie w Rio oraz Światowe Dni Młodzieży, w oczach ich uczestników.

Za cotygodniowy, celny opis otaczającej nas rzeczywistości, zawarty w kilkunastu zdaniach. Za umiejętność obserwacji i wypunktowania słabych stron polityków i społeczeństwa. Za humor z dozą ostrej, ale wyważonej ironii. Za trafne oraz zwięzłe komentowanie aktualnych wydarzeń.

Za codzienną dawkę humoru, która budzi rano i dodaje energii popołudniu. Za "wkręcanie" słuchaczy, które bawi do łez. Za ukazywanie rzeczywistości w krzywym zwierciadle, obnażającym absurdy polskiej codzienności.

Za poruszający obraz Japonii po tsunami i katastrofie w elektrowni atomowej Fukushima w 2011 roku. Za dogłębną analizę japońskiego społeczeństwa stającego w obliczu tragedii. Za pokazanie, że Japończycy to nie tylko chłodni perfekcjoniści, ale ludzie cierpiący i często nie potrafiący poradzić sobie z traumą po utracie bliskich i domu. Za wyważoną dokumentację życia i niezwykły styl, przybliżający odbiorcy kulturę związaną ze śmiercią.

Za radiowe opowieści o egzotycznych zakątkach świata. Za tworzenie na antenie, wspólnie z gośćmi z danego kraju i znawcami tematu, lokalnego klimatu. Za budowanie w oparciu o historię, muzykę i zwyczaje kompleksowego obrazu opisywanego miejsca. Za pierwiastek edukacyjny i przystępną dla słuchacza formę audycji.

Za szczery i pozbawiony taryfy ulgowej obraz współczesnego Białegostoku. Za wyjaśnienie, dlaczego bywa on postrzegany za miasto "białe" i narodowe. Za dotarcie i skłonienie do rozmowy prześladowanych reprezentantów mniejszości oraz prześladujących ich osób o radykalnych poglądach. Za mocny i dający do myślenia reportaż, który ukazuje inne oblicze miasta.

Za opisanie, po ponad 30 latach, sprawy Grzegorza Przemyka, maturzysty śmiertelnie pobitego przez milicję. Za dotarcie do akt, opowieści świadków i niesłusznie oskarżonych oraz za ukazanie kulis działań komunistycznej władzy, tuszującej jedno z najgłośniejszych zabójstw w PRL-u. Za skrupulatność w odtwarzaniu przebiegu wydarzeń i zaskakującą formę reportażu. Za pokazanie zatwardziałości systemu bezpieczeństwa narodowego oraz urzędowych koneksji, które przyczyniły się do komplikacji procesu.

Za reportaż z podróży po tworzącej się na nowo, pełnej kontrastów, Ukrainie. Za przybliżenie niełatwej rzeczywistości, która zastała jej mieszkańców po wydarzeniach na Majdanie, utracie Krymu i wojnie w Donbasie. Za ukazanie różnic pomiędzy "proeuropejskim" Zachodem a "prorosyjskim" Wschodem we współczesnej Ukrainie.

Za wstrząsającą rozmowę z młodym polskim żołnierzem, który walczy w szeregach Państwa Islamskiego. Za ukazanie jego związków z ISIS, fanatyzmu religijnego i ślepego poświęcenia dla śmiercionośnej idei. Za ujawnienie nieskuteczności w wykrywaniu zagrożeń przez polskie służby, poprzez dotarcie do członka organizacji terrorystycznej, który przebywał i walczył na terenie Syrii.

Za ukazanie trudnych realiów życia polskich sprzątaczek, pracujących dla prywatnych firm. Za wcielenie się w rolę jednej z nich w ramach prowokacji dziennikarskiej. Za zdobycie zaufania wśród współpracowniczek i nakłonienie ich do rozmów o sytuacji panującej w firmie, na rynku pracy oraz w ich życiu prywatnym. Za burzliwą rozmowę z właścicielem zakładu, który zaprzecza nieprawidłowościom panującym w jego przedsiębiorstwie.

Za brak zgody na pominięcie transmisji z największej manifestacji Komitetu Obrony Demokracji i niewykonanie poleceń szefostwa, czego skutkiem była utrata pracy w TVP Info. Za wierność etyce dziennikarskiej oraz własnym przekonaniom. Za próbę zachowania zasad obiektywizmu podczas przygotowywania serwisów informacyjnych.

Za ujawnienie rozbudowanego systemu oszustw i zasad funkcjonowania największych polskich banków oraz firm ubezpieczeniowych. Za chęć pokazania prawdziwego oblicza manipulacji, której ofiarą może paść każdy. Za przekonanie rozmówców do wyjawienia tajemnic ich pracy oraz przedstawienia schematu bezwzględnych działań stosowanych w celu uzyskania korzyści. Za sprowokowanie do myślenia i postawienie pytania: jak funkcjonuje świat finansów? Za pokazanie, że chciwość to nie tylko cecha firm, ale także klientów.

Za okładkę numeru, która jeszcze przed publikacją wzbudziła kontrowersje, a internautów skłoniła do dyskusji nad istotą patriotyzmu w Polsce. Za odważny redakcyjny apel o wsparcie czytelników w obliczu ataków na pismo. Za artykuł Magdaleny Kicińskiej przedstawiający podział na "lepszych" i "gorszych" Polaków oraz bezsilność policji wobec organizacji nacjonalistycznych. Za opis zjawisk takich jak: ksenofobia, rasizm czy używanie wulgaryzmów, na które społeczeństwo reaguje obojętnością.

Za pierwszy w polskim Internecie codzienny cykl rozmów prowadzony na żywo. Za zebranie w studiu gości i ekspertów, którzy komentują bieżące wydarzenia. Za uczynienie z internetowego kanału pełnoprawnego medium informacyjnego.

Za nietelewizyjne rozmowy prowadzone na telewizyjnej antenie. Za oryginalne podejście do wywiadów: od doboru gości, przez poruszane tematy, po sposób prowadzenia rozmów. Za przeciwstawianie się mainstreamowi oraz wytyczanie własnego szlaku. Za poważne rozmowy prowadzone w przyjemnej atmosferze.

Za multimedialny projekt, który w nowatorski sposób przedstawia trudną sytuację byłych miast wojewódzkich. Za ukazanie problemów w nich panujących oraz zwrócenie na nie uwagi lokalnej społeczności, samorządów i mieszkańców innych części kraju. Za kompleksową inicjatywę, wykorzystującą różne środki przekazu do walki o zapomniane miasta oraz wciągającą lokalnych autorów i społeczników do współtworzenie projektu.

Za pokazywanie, że na antenie, na której głównie zgłębiane są problemy polityczne i gospodarcze, jest także miejsce na wartościowe spotkania z kulturą. Za audycje, w których potrafi zainteresować odbiorców nie tylko pasjonującymi dyskusjami, ale także szczegółowymi oraz najświeższymi informacjami ze świata filmu, teatru czy sztuki. Za łączenie tematów kulturalnych z politycznymi czy socjologicznymi.

Za bezbłędne odnalezienie się w innej niż dotychczas formie oraz tematyce. Za poruszający reportaż z brazylijskiego więzienia dla kobiet, do którego dziennikarka i polska ekipa została wpuszczona jako pierwsza i, jak na razie, jedyna na świecie. Za zdobycie pozwoleń oraz skłonienie do rozmów kobiet skazanych za najcięższe przestępstwa. Za ukazanie ich od innej strony.

Za cykl reportaży ukazujących trudności codziennego życia Michała Kłysa - byłego młociarza, który został sparaliżowany po wypadku w trakcie treningu. Za odważne przemówienie podczas Balu Mistrzów Sportu Warszawy i nagłośnienie walki o zasądzone odszkodowanie od Mazowiecko-Warszawskiej Federacji Sportu, którego Kłys przez lata nie otrzymywał. Za starania o należną sportowcowi pomoc.

Za prywatne śledztwo demaskujące przestępczą przeszłość byłego już właściciela Wisły Kraków, Jakuba Meresińskiego. Za dokładną analizę jego postępowania i ujawnienie licznych nieprawidłowości, jakich się dopuścił. Za publikacje, wskutek których Meresiński odsprzedał klub. Za zainteresowanie problemem licznych instytucji i skłonienie innych wierzycieli do walki z Meresińskim.

Za opisanie sprawy śmierci młodej kobiety i przeprowadzenie śledztwa, w wyniku którego reporter ustalił nieznane wcześniej prokuraturze fakty, sugerujące zabójstwo. Za obalenie teorii o samobójstwie po dziewięciu latach od śmierci dziewczyny oraz doprowadzenie do ponownego rozpatrzenia dowodów w śledztwie. Za oddanie głosu rodzicom, którzy walczyli o ustalenie prawdy o śmierci córki.

Za zwrócenie uwagi na problem gwałtów, aktów molestowania i mobbingu wobec kobiet w polskiej armii. Za skłonienie ich do mówienia, pomimo traumy oraz możliwych poważnych konsekwencji ze strony przełożonych. Za głośną publikację, po której Rzecznik Praw Obywatelskich rozpoczął kontrolę w służbach mundurowych.

Za przedstawienie sprawy 78-letniego mężczyzny, który niesłusznie spędził kilkanaście lat w szpitalu psychiatrycznym. Za liczne interwencje, udowadniające niewinność Meszki, które ukazały nieprawidłowości w ośrodku i absurdy urzędnicze oraz pomoc w doprowadzeniu do wyjścia mężczyzny ze szpitala.